Kom van dat dak af - Tour dagboek

Vrijdag 20 januari : BEVEREN 

 

Lieve mensen, ik kan u verblijden met het nieuws dat het al ietsje beter gaat met Dirkje zijn staartbeentje.  Volgens de dokter moet hij wel 3 weken rusten....  Toch zal hij plichtbewust en zonder aarzel, maar met veel pijnstillers en een dosis antibiotica de tour verder zetten.  We overlopen samen de voorstelling nog eens in de auto om goed te weten waar Dirkje moet opletten met bepaalde bewegingen, zodat de pijn zeker niet erger kan worden.  Beveren! Here we come!  De ontvangst in Beveren is altijd op en top!

Ons enthousiasme over de zaal en de ontvangst in cc Ter Vesten wordt door onszelf bevestigd, als we het gastenboek doorbladeren.  Blijkbaar stonden we hier exact twee jaar geleden ook (op één dag na) met "Zwijg Kleine".  We lezen quotes terug als : "Beveren boven", "Wat een feest", "Geweldig", "Fantastisch"...  We werden nog blijer toen we hoorden dat we voor een overvolle zaal gingen spelen.  Met andere woorden,: "een succès fou!".  Om verder te gaan zoals in het Bevers gastenboek: " Het was zeer fijn, geweldig, fantastisch spelen in Beveren.  Dank u wel, lief publiek!

  

Zaterdag 21 januari : AARSCHOT

 

Gho, ik moet een beetje opletten, want we worden zo in de watten gelegd door de culturele centra dat het lijkt alsof wij niet echt werken.  We spreken af om 18u, want we krijgen spontaan een maaltijd aangeboden door cc Het Gasthuis bij de lokale Aarschotse Japanner.  We ontdekken dat Japans eten ideaal is als je een fysiek zware voorstelling te wachten staat.  Itadakimasu : eet smakelijk, in het Japans.  We krijgen het heugelijke nieuws dat we voor een volle zaal van 400 mensen spelen vanavond.  Achteraf horen we dat ze nog mensen hebben moeten weigeren wat ons acteursego alleen maar ten goede komt. Na de lekkere maaltijd begeven we ons terug naar het theater, hier en daar nog wat rekwisieten klaarleggen en beginnen maar.  Deel één zorgde meteen voor de nodige animo... In het decor van de keuken staat een klein bloempotje op de kast.  Het potje raakt tijdens deel één op eigen initiatief uit evenwicht, door het 'plastiek' plantje dat er aan vast zit, en donderd op de grond.  We horen ineens een smak van gebroken aardewerk, en daarna een doodse stilte, zowel op de scène alsook in het publiek.  Dirkje breekt de stilte met de gevatte woorden, "Zo, die moet ik nu ook al geen water meer geven...".  Gelach en plezier bij het publiek dat achteraf zelfs denkt dat het bij de voorstelling hoorde.  Vervelend gevolg was dat ik concludeerde vanuit de coulissen dat er in de keuken wel eens scherven konden liggen.   Ik meen mij te herinneren dat die plant in de keuken stond,... (kon niets zien achter de scène.)  En aangezien ik vorige week al een stukje glas in mijn voet had gehad, zag ik het niet zitten om weeral in iets scherps te trappen.  Ik heb dan maar wijselijk mijn pumpjes aangehouden, en heel het eerste deel met schoeisel aan gespeeld.  Onze Bob De Bouwer heeft dan in de pauze alles weggeborsteld en zo konden we veilig en wel, blootsvoets deel twee verder zetten.

 

Zondag 22 januari : HASSELT

 

Er is er een jarig, hoera, hoera, dat kan je wel zien dat is........Dirk Lavrysen!!!!  Inderdaad vandaag wordt onze Dirk 85, hé, 58 lentes oud.  Gezang weerklinkt door de Hasseltse gangen van het culturele centrum.  Met een kop koffie bij aankomst, wordt Dirk overladen met kussen.  Ons Ellen heeft zelfs gezorgd voor een taart! Joepie! En een mooie kaart!

Dat is dan voor tijdens de pauze... (die taart)  Ons decor past juist op het podium... We spelen namelijk in de kleine zaal, tja, alle begin is moeilijk... We moeten ons lichaam dus serieus in bochten en allerlei andere vormen bewegen om achter de scène vlotjes van Cour naar Jardin te gaan en omgekeerd. Dirk is eigenlijk nog heel lenig op zijn 58ste concludeerde ik als ik hem in een soort 'lotushoudend luipaardachtige beweging naar de andere kant zie kruipen. :-)  Einde deel één!  Pauze is gelijk aan: verjaardagstaart met champagne!  Dirk blaast de kaarsjes uit en doet een wens!  Begin deel twee...  Zo, onze spieren liggen weer allemaal op zijn plaats, na een theateroptreden in combinatie met yoga... Misschien iets nieuws na, spinning , en zumba, nu ook: theateryoga!  Het was daar een gezellige boel in Hasselt!!  Dank u wel.

Zondag 29 januari : KNOKKE

 

Jaaaa, u ziet het goed, vrijdag, en zaterdag hebben we niet gespeeld, hier het verslag van zondag.  Wij dus met zijn allen op zondag richting zee! Joepiejee!  En ook al zitten we binnen in de schouwburg, we kunnen toch niet weerstaan aan dat welgekent kriebelend, gezond gevoel als je aan zee bent.  Dus door de neus in- en door de mond uitadement (om alle jodium op te nemen) zetten we aan.  Lieve mensen, weer voor een volle zaal, alle leeftijden... "A dream come true" voor De Komedie compagnie, want nu zo halfweg de tour, kunnen we toch wel concluderen dat er veel steun en enthousiasme is! Dankuwel!  Na deze welgemeende dankbetuiging eventjes terug naar het stuk...  Nu moet u weten dat wij ons voordat we opkomen nat moeten maken, (het regent zogezegd buiten).  Tijdens de repetities was dat één van de problemen! U had er moeten bij zijn...  wat er allemaal is voorgesteld geweest: Luc ging een douche installeren achter de scène, we zouden met een soort van sproeisysteem en tuinslangen werken... (enfin, het zou bijna een Spa en Thermencomplex geworden zijn achter het decor) tot Peter, (u weet wel, de man die ook al de speelkaartentrucs van Dirk wist te ontcijferen) met het lumineuze idee kwam, om zijn plantenspuit van bij hem thuis mee te nemen!  We waren er uit, dat was het!  De plantenspuit van Peter is niet zomaar ééntje, neenee, er staan TWEE knopjes op.  Eentje dat je zelf moet blijven induwen, en ééntje dat ingedrukt blijft om uw duim niet te belasten.  Nu drukte ons Ellen toch zekerst per ongeluk op het automatische knopje (datgene dat ingedrukt blijft) net voordat ze opmoest, de plantenspuit bleef maar spuiten, en niemand kon ze afzetten want we waren allemaal op.  De coulissen waren druipnat...  We hebben de goeie lucht, én het water gehad, alleen het zand ontbrak nog aan ons zeetripje.  Maar we hadden in West-Vlaanderen weer een zeer enthousiast publiek en daardoor was het voor ons weer zeer fijn spelen!

Donderdag 2 en Vrijdag 3 februari : MEISE

  

Donderdag werd ons decor opgesteld door een echte dandy. Namelijk door Nico Warrinnier, u weet wel, onze Logistiek leider/ Bob de Bouwer.  Nu was hij donderdag zijn Bob de Bouwer outfit vergeten. Het voordeel van een decor opzetten in maatpak, is wel dat je veel meer hulp krijgt van de anderen.  Een aanrader voor techniek, gewoon in maatpak komen werken. Het imponeert.

 

En ja mensen... het moest er eens van komen... De eerste zware sneeuwval van het jaar!  We hadden vrijdag om 18u afgesproken om samen naar Meise te gaan...maar door de berichten op de radio leek het ons toch verstandiger om een uur vroeger te vertrekken.  In het begin geen probleem, maar rond Brussel waren de wegen potdicht. Het was heel gezellig in de wagen, maar toch zou het fijn zijn om op tijd op de bestemming te geraken dachten we zo... Stress, stress...  Lieve mensen, om exact 19.45u kwamen we het theater binnen gelopen.  Kostuum aan en hup het podium op.  Het deed deugd om te spelen, zeker met de wetenschap dat het publiek ook door die sneeuw was gekomen.  We voelden ons met z'n allen dappere mensen die voor elkaar de sneeuwval getrotseerd hadden.  We hadden dan ook nog een gezamelijke slappe lach: Dirk krijgt in het stuk een oproep door zijn walkie talkie, maar nu kwam het geluid niet door de walkie talkie, maar het geluid galmde doorheen de hele zaal, zowel publiek als acteurs lagen strijk van het lachen.  Er hing een zalige sfeer in Meise.  Dankuwel, dapper publiek!

 

Zaterdag 4 februari : HEIST OP DEN BERG

  

Mensen, mensen, bijna hadden sommigen geen kleren aan in Heist. Dirkje moest voor vertrek zijn wagen nog uit de garage gaan halen, dus met een taxi volgepropt met rekwisiet en kostuum rijdt hij richting garage; U kan het al raden, de rekwisieten worden overgeladen uit de taxi, maar de gewassen kostuums blijven op de achterbank liggen, en weg rijdt de taxi...  Ineens beseft onze Dirk wat er gaande is, en probeert hij via de maatschappij de taxi terug te krijgen, gelukkig had de chauffeur het ook gezien, hij is terug gereden en heeft de kostuums nog mee in Dirkje zijn wagen gelegd. Oef!  In Heist aangekomen waren we toch benieuwd om de nieuwe grote zaal te zien.  Dus wij even snel naar de andere kant van CC zwanenberg. Wauw wat een zaal! Met orkestbak en alles er op en eraan, echt imposant!  Die avond werd er in die zaal een operette gespeeld: " De graaf van Luxemburg".  Wij konden niet gaan kijken, want we moesten zelf spelen (in de kleine zaal).  Op een bepaald moment komt er een dame naar de vestiaire, waar Nico de jassen, sjaals en mutsen netjes staat weg te hangen. (Jaja, dat kan hij ook nog...)  Ze vraagt aan onze Nico of ze aan de juiste zaal is voor de Operette.  "Nee", zegt Nico, "daarvoor moet je in de 'kleine' zaal zijn, dat is aan de andere kant van het gebouw".  Hihi, die mevrouw zal gedacht hebben, in wat voor zaal speelt de komedie dan wel niet!  In ons stuk doet er een kat mee, nu om Michel Vandenbossche niet op ons dak te krijgen... ( we staan al met genoeg op de scéne) kozen we voor een speelgoedkat op batterijen. U weet wel, zo eentje dat beweegt, spint en miauwt.  Ze hoort er bij, zonder kat geen stuk, en dat heeft zij ook geweten.  Onze Dirk moet op een bepaalt moment opkomen met kat in de hand, nu stond hij enthousiast te wachten, en net voor hij wil vertrekken doet onze speelgoedkat "miauw"... bijna om te zeggen, " vergeet mij niet mee te pakken".  Er is iets gebeurt tussen die twee, Dirk was onze kat echt dankbaar, want anders had hij daar gestaan, katloos op de buhne...  Het was zeer fijn spelen in een overvolle Heistse zaal.

Vrijdag 10 februari : ROESELARE

 

There's no business like show business... Dat nummer kwam spontaan in mij op toen ik het podium betrad van cc De Spil...  Groot, mooie robijnrode stoelen, goud en krullen, een perfecte locatie voor groots Parijs burlesk theater.  Dus ook voor ons, de Komedie Compagnie.  In Roeselare kon ons publiek voor de voorstelling heerlijk gaan dineren in 'bistro de Witte Merel' dit was een arrangement waar ons publiek zich vrijblijvend voor kon inschrijven. Wij kregen broodjes van bistro de witte Merel.  Op een gegeven moment komt de dame van 'bistro de Witte Merel' vragen of wij eventueel kreeftensoep wensen te degusteren.  Na zo een sandwich met kaas of hesp zou ons dat wel smaken zegt Peter.

Waarop de dame vraagt of we het in haar restaurant willen komen eten, het zou leuk zijn voor de klanten.  Maar voor een voorstelling moeten wij ons klaarmaken, en hebben we weinig tijd merkt onze Dirk op, dus stelt hij voor om de soep te laten brengen.  Ha nee zegt de mevrouw, want jullie hebben weinig tijd en moeten je toch klaarmaken.  Bye bye kreeftensoep...  Ons publiek was in vorm, (waarschijnlijk door de kreeftensoep), nee echt, het doet zo veel deugd om te horen dat je mensen een fantastische avond bezorgt.  Alles liep zoals het moest lopen, er was een toffe sfeer tussen publiek en spelers.  De kers op de taart was de staande ovatie waar Roeselare ons op trakteerde.  Een beetje emotie door de overweldiging van zaal én publiek.  Dankuwel enthousiast Roeselare.

  

Zaterdag 11 februari : OVERPELT

 

Van Roeselare naar Overpelt, (Jules Verne kan er een puntje aan zuigen).  Het was gezellig in het foyer van Overpelt. We zaten voor de voorstelling broodjes te eten en natuurlijk werd de ene anekdote na de andere in ons gesprek gezwierd. Onze Dirk Lavrysen is de master van de anekdotes, hihi, gelukkig dat onze regisseur Jan Verbist niet mee tourt, want als je die twee bij elkaar zet... mensen, we zouden niet op tijd op het podium geraken.  Dirk zorgde er dus voor dat we al snel in slappe lach sfeer zaten, en ineens begonnen we te fantaseren hoe het zou zijn als we de tour verder zouden zetten in Frankrijk... Een kilometerke meer of minder maakt ons nu toch niet meer uit.  Descend du toit!  We begonnen het stuk in het Frans op te zeggen. Hilariteit alom.  Wij zijn er dus helemaal op voorbereid, nu Frankrijk nog op ons.  In de bar gekomen, na de voorstelling, krijgen we meestal te horen waar we allemaal in meespelen.  Dat is soms makkelijk om onze cv aan te vullen, zo vergeten we zeker niet waar we allemaal in mee gedaan hebben.

Ik krijg meestal te horen dat ik veel dikker ben op tv, (gelukkig is het niet andersom), en nu kreeg Peter, (en dit moest ik expliciet in het dagboek schrijven van hem) de opmerking dat hij "ferme benen" heeft. Dus we zitten met één die veel dikker is op tv, ene met dikke benen, en ene met ferme benen...  Komt dat zien, komt dat zien!! We lijken echt wel De Reizende Freakshow.

 

Zondag 12 februari : HARELBEKE

 

Ondertussen beginnen we aan de 16de locatie in deze tour, de machine is ge-olied,

iedereen heeft zijn taak, alles gaat vlot.  Alleen begin je ook een beetje aan ons decor te zien, dat we aan voorstelling 16 zitten. Dit is natuurlijk logisch, als je weet dat er zich op elke locatie een serieuze verhuis voordoet.  Het kon eigenlijk niet anders dan dat er eens iets zou sneuvelen, en ja hoor, vandaag, 12 februari, omstreeks 12u, oftewel 2 uur voor de voorstelling, gebeurde het onvermijdelijke...  Ons salonzeteltje, een éénzitje op vier pootjes had nog maar drie pootjes.  Accident gebeurde tijdens het uitladen.  Iedereen in onze ploeg zit met een strak tijdschema... zeker onze mannen met de opbouw van het decor.  Wat wil zeggen dat er zeker geen tijd is om nog een zetel te zitten repareren.  Peter was er nog niet om een oplossing te vinden, dus moesten Dirkje en ik even beslissen hoe we dit moesten aanpakken.  We besloten om de andere pootjes er dan ook maar af te doen.  Nu stond het daar, ons zeteltje 10 cm lager.  Opgelost staat netjes (maar laag).  We waren de anderen vergeten in te lichten over ons 10 cm lager zeteltje, dit zorgde voor de meest hilarische momenten tijdens het stuk.  Elke keer als er iemand in het zeteltje ging zitten moesten we trachten zo goed en zo kwaad mogelijk onze lach inhouden.  Soms lukte dat zelfs...  Het publiek lachtte mee en wist eigenlijk niet echt waarom...  Ze hadden, samen met ons, een fantastisch leuke middag.

Vrijdag 17 februari : NINOVE

  

Vandaag was het toch wel een speciale dag. Onze voorstelling werd gecapteerd, dat wil zeggen dat ze op dvd wordt vereeuwigd zodat onze 'hard core Komedie Compagnie fans' de voorstelling naar hartelust kunnen her-bekijken.  Ook altijd leuk voor mijn kleinkinderen later, bedacht ik me... :-)  We deden die dag eerst een doorloop voor camera en geluid, iedereen moest goed weten wat er ging gebeuren 's avonds.  Niemand mocht voor verrassingen komen te staan, want met publiek in de zaal kunnen we natuurlijk niet stoppen.  (Behalve in St Truiden dan... hihi...)  Mensen, dat was raar! Raar! Deze voorstelling 's middags spelen zonder publiek!  Geen reactie, niks, wij weten ondertussen al wel waar er meestal een lach of reactie komt van het publiek, en dat viel weg.  Help!  We hebben jullie die middag echt gemist, het gaf hetzelfde gevoel alsof je naakt door een winkelstraat zou lopen.  (Niet dat ik dat al gedaan heb hé, maar ik veronderstel het) 
's Avonds werd de voorstelling opgenomen met alles erop en eraan.  Jaja, deze keer mét publiek in de zaal. Ben benieuwd naar het resultaat. Dus u weet het, binnenkort beschikbaar in de betere dvd-winkel : 'Kom van dat dak af' starring : "Nous". (zoals Miss Piggy het zou zeggen...)  Moe maar voldaan reden we 's avonds naar huis...  Nu werden we op de afrit toch tegengehouden door de politie zeker : controle in het kader van inbraakpreventie.  Het leek alsof we in ons eigen toneelstuk beland waren...  Ik moest zoals in het stuk mijn papieren laten zien... Nu bleek de datum van mijn verzekeringspapieren, (ook zoals in het stuk) verstreken... (de nieuwe papieren lagen op mijn bureau, thuis!)  De politie-agente zei: "mevrouw uw papieren zijn over tijd..." Waarop Dirk zoals zijn personage met een zin uit het stuk repliceerde: "Zonder geldig keuringsbewijs is de auto niet verzekerd, hé..."  We moesten er zo om lachen.  Ik zei nog tegen de politie-agente dat we juist gespeeld hadden, en dat we in exact dezelfde situatie verkeerden in het echt als dat we ons juist op het toneel bevonden.  Soms kunnen controles van de politie dus ook grappig zijn.  We mochten doorrijden...

 

Zaterdag 18 februari : EVERGEM 

 

We hoorden al tijdens de eerste seconden reactie uit de zaal.  Peter stak achter de scène zijn duim op, zo van dit wordt tof!  En ja hoor, een bom!  Zoals Peter Vandevelde (alias Piet Piraat) altijd zegt als het een goed publiek is.  Er zaten opvallend veel jonge mensen in de zaal.  Het is fijn om tijdens de tour te ontdekken, dat ons theatervoorstellingen echt wel voor een breed publiek toegankelijk is...  Degenen die de voorstelling reeds gezien hebben weten dat ik tijdens het stuk nogal veel tijd spendeer in de badkamer.  Vanachter de badkamerdeur volg ik dan wat er op toneel gebeurt. En vandaag was ik mij toch zo aan het verheugen op de repliek van Dirk als hij moet zeggen: "Zonder geldig keuringsbewijs is de auto niet verzekerd, hé!"  En ja hoor, hij ook denk ik, want ik merkte bij hem een lichte onderdrukte lach tijdens het uitspreken van deze, met gedeelde herinnering, beladen woorden. (zie ons avontuur van 17 februari).  Binnenpretjes alom dus, zoals we dat noemen.  Die avond hing de-slappe-lach-kriebel in cc De Stroming, ook bij het publiek, dat zorgde dan weer voor open doekjes, en een fantastische sfeer.  Na de voorstelling was het ook nog eens heel gezellig en fijn.  We komen nog naar Evergem.

 

Zondag 19 februari : TURNHOUT

 

Op naar de geboortestad van Dirk Lavrysen... Na een beknopte sightseeing tour doorheen het gezellige Turnhout-city, arriveren we in De warande.  Alwaar Nico ons ontvangt met een grote doos patékes!  Komt daar nog bij dat we van een fan ook lekkere wafels hebben gekregen, het smullen kon gewoon niet op!  Wat is het toch fijn om met dit theatergezelschap op tournee te zijn.  Na dit heerlijk degustatie-moment wordt het misschien toch stilletjes aan tijd om ook nog wat te werken.  Iedereen klaar...  Doek op!  En maar spelen en spelen, alles geven...  Maar het kon toch niet anders dan dat er iets moest gebeuren, we waren te goed vertrokken...  En ja hoor... op een bepaald moment valt een deel van ons decor omver!  U moet weten, wij hebben een gigantisch decor, met op het voorplan de living, maar achter de ramen staan ook nog een reeks panelen met daken op geschilderd, om zo de illusie te geven dat we op het zolderappartement zitten.  Nu valt er één van die achterpanelen recht naar voor, door het venster, de keuken in!  Ellen-tje en Dirk, die backstage zitten op dat ogenblik, merken dit op en spurten zo snel als ze kunnen naar het paneel om het met vereende krachten terug recht te zetten.  Nadat het publiek een gezamenlijke' whooooow' ten berde had gebracht, moest onze Peter in zijn personage tegen Dirk zeggen : "Amai, hebt ge dat nu gezien?" Waarop Dirk Lavrysen spontaan en droogjes repliceert: "Ik denk dat we het allemaal wel gezien hebben!"  Hilariteit alom!  En vanaf nu weten we dat er in Ellen en Dirk ook een kleine Bob De Bouwer zit...  Eind goed al goed...  Wat ons betreft toch...  Nu moet je weten dat één van onze grootste fans John Lanting is.  De meeste komedie fans kennen hoogstwaarschijnlijk deze onvervalste Nederlandse koning van de klucht wel van zijn vele successen uit de jaren '80 en '90.  John wou onze voorstelling nog eens bijwonen en zakte zondag af naar Turnhout.  Wij wisten dit niet, want hij had dit voorzien bij wijze van verrassing...  Helaas voor ons en natuurlijk ook voor hem was hij een paar uur te laat voor de middagvoorstelling.  John stond om half acht 's avonds voor een gesloten theater en vernam al snel van een man met een hondje dat we die middag hadden gespeeld.  Hij kon dus weer huiswaarts rijden naar Breda zonder ons of de voorstelling te hebben gezien.  Het enige voordeel, zo zegt hij achteraf zelf, hij was nog op tijd voor Witse.  Wel jammer dat we hem geen goeiedag konden zeggen...  John, toch bedankt voor de moeite en tot binnenkort op de volgende voorstelling van "Wat een soep!"

Vrijdag 24 februari : KOKSIJDE
 
Na de eerste repetitieweek van "Wat een soep", gaan we terug over naar het laatste weekend van onze tournee met "Kom van dat dak af". Aangekomen in Koksijde merken we op dat ons decor wel heel klein uitgevallen is.  Ons decor bestaat uit drie kamers naast elkaar, met een zwarte strook door elke kamer die dient als muur of scheiding.  De afspraak is dat je niet op de zwarte strook mag staan, want dan sta je in de andere kamer.  Maar nu was dat een moeilijker gegeven aangezien de ruimte in de kamers veel kleiner was.  Dit zorgde voor de nodige aanpassingen als, over het bed lopen, ipv er vlak naast, dichter bij elkaar moeten staan, enz...  Zelfs zo dicht dat op een bepaald moment Peter en Dirk aan het neuzen- neuzen waren.  Dirk draaide zich in een snelle beweging om naar Peter en zo gebeurde het dat onze mannen een tijdje met de neus tegen elkaar kwamen.  Hilariteit natuurlijk bij beiden. Het publiek had dit ook gezien en moest hartelijk meelachen.  Het was zo eens iets anders om de madurodam versie te spelen, alhoewel... :-)
 
Zaterdag 25 februari : KORTEMARK
 
De laatste...  Eerst en vooral worden we ongelooflijk goed ontvangen in Kortemark.  C.C De Beuk verwende ons met een warme maaltijd in Restaurant "Nele",  een echte aanrader als je eens in Kortemark komt.  Een familierestaurant waar moederke de frietjes nog zelf maakt...  We konden kiezen tussen tomaat crevettes, pladijs of steak! Heerlijk! In het buitengaan geven we iedereen nog een hand, en zegt Dirkje tegen moeder die de frietjes had gebakken, 3uw frietjes waren zo heerlijk dat ik er zelfs een paar in mijn zak heb gestoken".  Hihi.  Zo, de inzet van onze laatste voorstelling was begonnen, toch raar.  Zo een intens leuke tournee die bij deze stilletjes aan afgerond werd.  Na het applaus staat Nicotje ons al op te wachten met een glas champagne, en bij het klinken zegt onze Dirk Lavrysen : "Och mannen, het was plezant.  Maar zoals een collega het ooit zei : Ander en beter!"  Gelijk heeft hij.  Het was een zeer fijne tournee, we hebben ons publiek in eigen streek ontmoet en leren kennen, en ik moet zeggen het was een positieve belevenis over de hele lijn.  Volgend jaar touren we terug met één van de productie's van De Komedie Compagnie in heel Vlaanderen. Maar voor wie niet kan wachten tot volgend jaar kan vanaf 31 maart in zaal Elkerlyc terecht voor deze wederom hilarische voorstelling.  Hopelijk tot binnenkort in het theater...